Vrijdagmiddag 14:50. Met een brede glimlach loop ik het ziekenhuis uit.
Het onderzoek zit erop!
Het HSG onderzoek, Hysterosalpingografie, oftewel een baarmoederfoto.
De dag begon vandaag met 2 tabletten antibiotica. En ondanks dat ik ze innam met een bakje yoghurt en halve croissant werd ik wederom misselijk en was mijn maag/darmenregio flink van streek. Om 12:30 klap ik mijn werklaptop dicht, neem de voorgeschreven dicoflenac in en een half uurtje later stap ik met een flinke hoeveelheid zenuwen de auto in. Gelukkig wil een vriendin rijden. Zo onwijs fijn, kan zij proberen om mijn zenuwen weg te nemen 🙂 en sowieso raden ze zelf terugrijden af. Het onderzoek wordt in het ziekenhuis in Weert gedaan, ongeveer 40 minuten rijden. In het ziekenhuis mag ik mijzelf melden bij de afdeling radiologie. Van de zenuwen en de naweeën van de antibiotica spring ik het eerste toilethokje weer naar binnen.
Na een paar minuten wachten in de wachtkamer word ik geroepen. In het kleine kamertje mag ik mijn spijkerbroek en onderbroek uitdoen. De andere deur wordt open gemaakt en ik mag naar binnen. Ik mag plaatsnemen op de behandeltafel, de verpleegkundige bereidt alvast wat dingetjes voor. Stilletjes zit ik op de tafel en bedenk een ontsnappingpoging. Gelukkig komen de gynaecoloog en co-assistent binnen en kan het onderzoek gaan beginnen. Ik mag gaan liggen, benen uit elkaar en de gynaecoloog plaatst het speculum (eendenbek). Met een watje vol betadine ontsmet ze alles van binnen. Ze plaatst een ballonnetje voor de baarmoedermond en blaast deze een beetje op, hierdoor wordt de baarmoedermond geopend (au!). Ze brengt een dun siliconen slangetje mijn baarmoeder in. Aan het eind van het slangetje bevindt zich een spuitje met olie. Nu moeten we een paar minuten wachten op de radioloog, degene die de foto gaat maken en beoordelen. Gelukkig komt deze meneer redelijk snel want ik lig in een tamelijk ongemakkelijke positie 😉
Zodra deze meneer er is en achter de computer zit gaan we aan de slag. De verpleegkundige trekt de camera boven mijn onderbuik en de gynaecoloog geeft aan dat ze de olie mijn baarmoeder in gaat spuiten, de radioloog zit klaar voor de foto en de co-assistent staat erbij en kijkt ernaar. Langzaam spuit de gynaecoloog de olie mijn baarmoeder in. Op het begin voelt het ongemakkelijk en langzaamaan gaat het naar pijnlijk. Op het moment dat het echt over het randje van te pijnlijk gaat stopt ze, de foto is gemaakt en gelukt. Meteen ebt de scherpste pijn weg.
De gynaecoloog haalt het slangetje en het ballonnetje weg en ik mag overeind komen zitten. Op het scherm zie ik de foto. Mijn baarmoeder ligt ietswat naar de linkerkant maar beide eileiders zijn open en er zijn geen verklevingen. De gynaecoloog is zeer tevreden met de foto (en ik ook!). Het is dat ik van onderen nog vol zit met olie en jodium anders had ik ter plaatse een vreugde dansje gedaan. De olie en jodium worden weggeveegd en met een dik maandverbandje in mijn hand mag ik mij weer gaan omkleden.
Vijf minuten later sta ik buiten. De zon schijnt, het weekend is in aantocht en mijn baarmoeder is in orde. En dat mijn eileiders aanvoelen alsof ik er net mee touwtje heb gesprongen maakt niet uit. Ik ben blij! Heel erg blij!
Dolgelukkig ben ik ook met de vriendin die terugrijdt. Door de pijnstilling heen voel ik mijn baarmoeder krampen.
De rest van de dag hoef ik gelukkig niet te werken en spendeer ik hangend en liggend op de bank. Aan het einde van de middag maken we een wandeling en in de avond trakteren we onszelf op sushi.
Zondag 22:00
Mijn buik voelt alsof ik flink ongesteld ben en mijn eileiders voelen nog beurs aan.
Het onderzoek is pijnlijk maar wel te doen. Tanden op elkaar, rustig doorademen en kalm blijven. En stil blijven liggen. De pijn bouwt zich geleidelijk op en het is echt even flink pittig maar zodra het onderzoek afgelopen is ebt de scherpste pijn ook snel weg. De eileiders blijven nog wel een aantal dagen flink gevoelig.
