‘Ik heb besloten om het toch niet te doen’
Met vochtige ogen kijkt hij mij aan. Hij vertelt waarom hij tot de beslissing is gekomen om geen donor te zijn. Om geen zaad te doneren.
*
Het begon allemaal als een grapje van een gemeenschappelijke vriendin. ‘Misschien kan hij wel donor worden, hij wil zelf geen kinderen maar kinderen op afstand misschien wel!’ Het grapje werd een verhaal, het verhaal een overweging en de overweging een keuzemoment. Een beslissing. Een beslissing om wel of niet de donor te worden. De donor die ik nodig heb om een kindje te krijgen.
De afgelopen tijd hebben we regelmatig over dit onderwerp gesproken. Tijdens een wandeling in de buitenlucht, lekker binnen op de bank met een biertje, via de app…. op verschillende momenten hebben we gesproken over het donorschap. De voor- en de nadelen. De gevolgen, voor zowel het kind, de moeder maar ook voor de donor. De consequenties op zowel korte als lange termijn. Wat moet er geregeld worden? Waar moeten we rekening mee houden?
Tijdens het gesprek met de psycholoog is het ter sprake gekomen. Ook het boek ‘donor bekend’ is door zowel mij als door hem gelezen. Hij heeft gesproken met vrienden en familie, om verschillende visies te verzamelen. Dit alles om een beeld te creëren van het donorschap, om de verwachtingen van beide kanten duidelijk te krijgen en om de gevoelens en mening van de ander te waarborgen.
En uit al de gesprekken, vergaarde informatie en overdenkingen is een antwoord voortgekomen.
En dat antwoord is ‘nee’. Hij gaat niet de donor worden van mijn kindje.
*
Ik slik en probeer mijn opkomende tranen weg te knipperen. Wat royaal mislukt. De tranen biggelen over mijn wangen. Ik kan het niet ontkennen, ik vind het jammer. Ik zie hem wel als een vaderfiguur. Geen fulltime vader maar wel een vaderfiguur die op de achtergrond meedoet, waar het kindje terecht kan met vragen, waar het kindje zich in kan herkennen. Maar ik snap zijn beweegredenen, zijn gedachtegang en waarom hij tot deze keuze is gekomen. Ik vind het al super mooi dat hij het serieus overwogen heeft! Écht heel erg mooi!
En met deze beslissing ga ik weer terug naar mijn originele route. De route die ik al jaren in mijn hoofd heb zitten, die ik al helemaal uitgedacht heb. De route waar ik helemaal achter sta en die mij, fingers crossed, gaat leiden naar een mooi resultaat.
Vandaag, donderdag 25 februari, heb ik de kliniek gebeld om mijn keuze voor een onbekende donor door te geven. Aanstaande dinsdag staat er een gesprek met de arts gepland en mag ik mij gaan verdiepen in donorzaad, hoeveel rietjes ik wil bestellen en de volgende stappen in het traject.
Spannend!
