Vandaag stonden er 3 gesprekken op de planning. De eerste met de psycholoog van de kliniek (hoort bij het traject) over mijn overwegingen en gedachten, vervolgens met mijn leidinggevende op het werk en als laatste een afspraak met de arts van de kliniek.
Gesprek met de psycholoog.
Het gesprek met de psycholoog verliep erg goed. Nu was het sowieso al geen keuring of ik wel of niet voor het moederschap geschikt ben, en had ik dat ook helemaal niet verwacht, maar ik ben heel zeker van mijn zaak en dat had de psycholoog al snel door. Ik weet de consequenties voor de keuze om alleen een kind op te voeden, hoe de omgeving kan reageren, dat ik het juridisch helemaal goed moet indekken, een voogd moet aanwijzen etc. Ik kon eigenlijk gemakkelijk haar vragen beantwoorden. Natuurlijk leverde de eventuele wijziging van onbekende donor naar een bekende donor wat vragen op maar ook dit was prima. Al met al verliep het gesprek prettig, heeft het mij niet echt nieuwe inzichten gegeven maar was het wel prettig om de bevestiging te krijgen dat ik bewust en goed handel 😊
Gesprek met de leidinggevende.
Vervolgens heb ik ook mijn leidinggevende op het werk ingelicht. Het werd door vrienden afgeraden om het te doen ‘je hoeft niet te zeggen waarom je een (medische) afspraak hebt’ maar ik voel mij daar helemaal niet prettig bij. En deels ook schuldig want het voelt toch als een soort van liegen. Plus in de toekomst ga ik vaker (opeens) vrij moeten krijgen, daar wil en kan ik niet geheimzinnig over doen. Anyway, gesprek ging erg goed en al mijn zenuwen om het haar te vertellen waren dus ook weer voor niets.
Gesprek met de arts.
En als laatste het gesprek met de arts van de kliniek. En dat gesprek verliep toch wel enigszins opmerkelijk. Er was afgesproken, en op papier bevestigd, dat ik rond 13:00 gebeld zou worden door een vrouwelijke arts maar om 13:30 ging de telefoon en vroeg een mannelijke stem waar ik was want hij kon mij niet vinden in het gebouw?? Zolang ze alleen de telefoongesprekken door elkaar halen en niet de zaadjes is het op zich wel prima maar hier lopen toch meerdere zaken niet helemaal lekker. Ik was toch wel overrompeld dat ik opeens met een mannelijke arts moest overleggen, het is niet erg maar ik had mij ingesteld om met een vrouw te spreken en dan is het toch even omschakelen. De boodschap was eigenlijk kort ‘zodra jij de keuze voor bekende of onbekende donor duidelijk hebt kan je weer contact met ons opnemen en kan het traject van start gaan. In verband met jouw dichte eileider willen wij aan het begin van dat traject wel een baarmoederfoto maken en eventueel een operatie. Ow, en de uitslag van jouw bloedonderzoek, die had je denk ik al hè, maar die was dus positief op chlamydia vandaar ook die baarmoederfoto. Heb je nog vragen?’
Dus…..slik……oke……help……mijn hersenen werken op volle toeren maar een fatsoenlijke vraag krijg ik niet geformuleerd. ‘Nee ik heb geen vragen, ik bel wel als mij iets te binnen schiet’ en ik rond het gesprek af.
Nee, die uitslag, die even snel tussendoor verteld werd, wist ik nog niet. Positief op chlamydia. Een geslachtsziekte. Potverdorie! Ik word vanbinnen enorm boos op mijzelf. Nu ben ik echt geen heilig boontje en ja, ik heb sex gehad en dat ging niet altijd even veilig en heb ik wel eens wat dingetjes ‘down under’ gehad. Maar kennelijk dus ook een geslachtsziekte waarvan ik niets gemerkt heb. Goh. En ook nog eens een geslachtsziekte die kan zorgen voor onvruchtbaarheid. Een geslachtsziekte waarvan ik niets eens weet of die nog actief is.
En nu? Moet ik er niet voor behandeld worden, iets van medicijnen? Heb ik het nog? Gaat het vanzelf weg? Is het misschien al weggetrokken, kan dat? Zit die chlamydia nu lekker aan mijn eileidertje te knabbelen? Ja, nu schieten de vragen wel te binnen, zo’n 15 minuten te laat.
In het kader van ongemakkelijke gesprekken voeren kan een gesprek met de huisarts over chlamydia er ook nog wel bij. Ik heb meer vertrouwen in de huisarts dan in de arts die ik net aan de telefoon had. Ik bel het huisartsencentrum en maak een terugbel verzoek voor morgen.
Update 14 januari
Huisarts heeft teruggebeld. Antibiotica kuur wordt voorgeschreven en mag ik straks ophalen. Hallelujaaaa voor een huisarts die het begrijpt en meteen actie onderneemt.
