Met de keuze om alleen moeder te worden en het traject te starten komt ook de vraag waar ik het sperma vandaan ga halen. Want ik kan hormonen innemen tot ik een wereldrecord aan eieren produceer maar zonder een zaadje kom ik niet ver.
Zaad, sperma, kwakkie, pudding, piemelpapje….een wittig goedje dat in menig handdoekje of tissue verdwijnt. Of in een rubbertje. Of, als ze geluk hebben mogen ze de reis naar de eicel afleggen en daar uitvechten wie de sterkste is en de bevruchting mag doen. En sommige mannen kiezen ervoor om het sperma in een potje te deponeren en vervolgens aan de spermabank te doneren.
Voor mijn behandeling (zonder partner) heb ik verschillende opties:
- Bekende donor (dit kan een bekende van je zijn maar ook iemand die je leert kennen via het internet)
- Donor van een spermabank in Nederland (wachttijd 6 – 12 maanden)
- Donor van een spermabank naar keuze (bijvoorbeeld in Denemarken. USA is niet mogelijk ivm. geen bekendheid in gegevens spermadonor, wachttijd 8 – 10 weken)
Nummer 1 valt voor mij eigenlijk al snel af. Een donor zoeken via het internet ben ik te huiverig voor. Ik vind het geen prettige gedachte om iemand via het internet te leren kennen om er vervolgens sperma van te krijgen. Graag zou ik iemand uit mijn omgeving willen kiezen, om toch nog een soort zekerheid te hebben, maar ik wil niemand mijn wens ‘opdringen’. Het is mijn ‘probleem’ en ik wil hier niemand mee lastig vallen.
Bij nummer 2 is de wachttijd enorm lang. Verder heb ik hier geen verdere gedachten bij.
Dan komen we bij nummer 3 uit, de spermabanken in het buitenland. Met name Denemarken komt in beeld, dit door de ruime voorraad die ze hebben en de goede administratie met betrekking tot persoonsgegevens. De spermabanken in Denemarken zijn een gehele nieuwe wereld waarin ik terecht kom. Het is een commerciële bank waar je geld omgezet kan worden in wensen. Er zijn uitgebreide duurdere profielen waarbij je informatie over de donor krijgt, foto’s van zijn jeugd en de gehele school carrière maar er zijn ook profielen die iets goedkoper zijn waarbij de informatie weer wat minder is. Voor één rietje betaal je ongeveer € 800,- maar duurder is mogelijk en dat is nog zonder de verzend- en registratiekosten. Één rietje staat overigens gelijk aan één IUI poging.
Op zich snap ik de uitgebreide profielen en informatie wel, in het echt kies je ook een partner uit waar je graag tegenaan kijkt en bij jou past. Maar ik heb wel twijfels bij de profielen op de website, het wordt allemaal wel mooi gebracht. Ik heb nog geen profiel gevonden die begint met ‘de eerste 3 jaar van mijn middelbare school heb ik geen flikker uitgevoerd’ of ‘het draaien van perfecte shagrolletjes is mijn specialiteit’. Een uitzondering daargelaten zijn ze allemaal sportief, spelen één of meerdere instrumenten, hebben gestudeerd en zetten zich maatschappelijk in met vrijwilligerswerk, boodschappen doen voor oma of de hond van de buren uitlaten.
Ik snap dat je een goed beeld van jezelf wil neerzetten maar de realiteit is, in mijn beleving, vaak toch wel anders.
Tevens kan ik ervoor kiezen dat de kliniek een donor voor mij zoekt bij de spermabank in Denemarken. Deze optie is met € 400,- per rietje een stuk goedkoper. Zij selecteren dan op mijn huidskleur, haarkleur, oogkleur en postuur. Dit zodat een kindje zoveel mogelijk herkenbare (gelaats)kenmerken van de moeder heeft.
Brengt mij terug op de titel: een maakbare wereld. In hoeverre wil ik invloed uitoefenen op het uiterlijk en de kenmerken van een eventueel kindje? Bruine haren of juist blond? Blauwe ogen of heb ik toch liever groen? Wat is de hoogst genoten opleiding? Introvert of juist extravert?
Moet én wil ik hier echt op gaan selecteren? Wil ik deze invloed wel hebben? Ik heb nu de mogelijkheid maar wil ik die mogelijkheid eigenlijk wel hebben?
Óf, of, of…….ik ben gewoon in het verkeerde land! Ik moet in Denemarken zijn! Wellicht dat ik het traject nog kan stopzetten en 2 weken kan gaan tinderen in Denemarken 😊
